Bisikletli kız

Seni gördüm az önce.
Bisikletinden inip yanıma geldin.
Ben uyuyordum.
Kusursuz bir sessizliğin içinde uyuyordum.
Köpeklerim bile ses çıkarmıyorlardı, belki sen olduğun için.
Öylece baktın bana.
Uykudaki halimi çok sevdiğini söylerdin her zaman.
Belki de kıyamadın bana.
O güzel yüzün neler anlattı bana, bir bilsen!
Gecelerin güneş entarili kızlarıyla, gündüzlerin yıldız şapkalı çocuklarını evlendirdim, sen bana bakarken.
Senin haberin oldu mu, tüm bu olanlardan?
Badem gözlü kedim geldi bir ara, uyan ! der gibiydi.
Yanağıyla yanağımı okşadı, sonra o da uyudu benim gibi.
Herkes uyudu çileğim, herkes!
Sen bisikletine binip gittin.
Uykulu gözlerimizle hepimiz sana baktık ardından.
İsteriz yine gel, yine...